ÇİĞ KÖFTENİN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ

Biliyorum,
Yadırgayacaksınız,
Yakıştaramayacaksınız,
Sıradanlaştığımı düşüneceksiniz,
Bunca hüznün,bunca gözyaşının arasında ona yer bulamayacaksınız!

Hatamın farkındayım,
Alemde dönen oyunların,
Ortadoğuda dönen dolapların,oynanan oyuınların,
Akan gözyaşının,
Ve kanın gündemimizden düşmediği,düşemediği bir zamanda,
Siyonizmin Alem-i İslamı çepeçevre kuşattığı,
Özgürleşme adına yuvaları yıkıp,ocakları söndürdüğü,
Kalemlerin yazmaktan imtina edeceği bilcümle sefilliklerin normalleşme eğilimine sokulup,
Çaresiz,kimsesiz ve güçsüzler cümlesine dayatıldığı ,ahir zamanın en vazıh alametlerinin tezahür ettiği bir zaman diliminde,
Kendime,belki eğlenceme zamanımı kesfetmenin derin inkisarı ve acısıyla yazıyorum.

Başkalarının dertleriyle dertlenmeyi işman ilkelerinden sayan bir Peygamberin ümmetinden olma şarefini,payelerin en üstünü olarak gördüğümdendir ki,
Gözleri yaşlı,
Gönlü kırılmış,
Yüzünde hayatın tüm acımasızlığının izlerini taşıyan nice masumları,mazlumları gördükçe,
Yüreğim dayanmıyor.
Sanki göğüslerinde patlauan mermiler benim göğsümde patlıyor.

Ve onun getirdiği acıyla,
Birazdan sevgili kardeşimin yaptığı çiğköfteyi yerken zorlanacağım,
Komşuzu açken tok yatanlardan olmanın ızdırabıyla,kahrolacağım.

Rabbim,bizleri mazlumların ınkılabına ,
Çaresizlerin kıyamına,
Kimsesizlerin intikamına mamur et ki,

İnsan olduğumuzu,insan kalmamız gerektiğini hatırlamaktan başka şeye fırsat bulmayalım!....